Een van de eerste internationale weerorganisaties onder leiding van de Duitse keurvorst Karl Theodor, de Societas Meteorologica Palatina besloot in 1780 om steeds drie opeenvolgende kalendermaanden als één seizoen te beschouwen. Seizoenen konden zo beter met elkaar vergeleken worden. Sindsdien duurt de meteorologische lente op het noordelijk halfrond van 1 maart tot en met 31 mei. Op het zuidelijk halfrond begint de lente volgens de klimatologische indeling op 1 september en eindigt op 30 november.

lente-equinox gezien vanaf de prehistorische site van Pizzo Vento[1] bij Fondachelli Fantina, Sicilië Het begin en einde van de lente (20 of 21 maart - 20 of 21 juni) is bepaald op basis van een afspraak. Astronomisch gezien begint de lente als de dag en de nacht even lang zijn. Deze lentenachtevening treedt op rond 20 maart op het noordelijk halfrond en rond 23 september op het zuidelijk halfrond. De zon gaat dan door het lentepunt en de dag en de nacht zijn ongeveer even lang. Tijdens de lente worden de dagen steeds langer. De lente eindigt met de zomerzonnewende (rond 21 juni op het noordelijk halfrond en 21 december op het zuidelijk halfrond). Dat is het moment dat de zon de grootste noordelijke declinatie bereikt. Sneeuwklokjes in de sneeuw, maart 2004 De aangegeven tijd is de Centraal-Europese tijd. Op het zuidelijk halfrond begint op deze data de herfst, zie daar voor het begin van de lente op het zuidelijk halfrond.